PELGRIMSTAP | Hans Mellendijk
Gebiedsgericht tuurt hij in de verte. Slakkerend.
Leest hij de met slak gevulde gaten, leest hij de slak.
Dat ooit als verklonterd as, smeltend erts ontsloot.
Leest hij de met slak gevulde gaten, leest hij de slak.
Tegen deze val veroorzakend slak kan geen slok op.
Duizelingwekkend drie stappen vooruit, één terug.
Leest hij de grond, leest hij walsend de weg te gaan.
Sintels, zand. Hij leest de grens van oude en nieuwe leer.
Van Psalm en ooit ijzeren, nog strengere wetten.
Leest hij de met slak gevulde gaten, leest hij de slak.
Dat ooit als verklonterd as, smeltend erts ontsloot.
Leest hij de met slak gevulde gaten, leest hij de slak.
Tegen deze val veroorzakend slak kan geen slok op.
Duizelingwekkend drie stappen vooruit, één terug.
Leest hij de grond, leest hij walsend de weg te gaan.
Sintels, zand. Hij leest de grens van oude en nieuwe leer.
Van Psalm en ooit ijzeren, nog strengere wetten.