Als de rook om je hoofd is verdwenen

"Oer", een vies smerig dorp, waar alles naar roet, zwavel en ijzer stinkt". Bezwangerd met de walm uit de vele schoorstenen van de ijzergieterijen. Monotoom oplijnend tegen een vale gezichtseinder boven de vormloze huizengroepen,waar de trieste nevel hangt van gewoontesleur en landerigheid. Je moet er niet aan denken, daar te werken. Niet als ijzergieter en niet als kapelaan.

Fragment uit een van de vele brieven, die de Gendringse kapelaan A. Kerkhof een kleine 100 jaar geleden schreef aan een studievriend. Schoorstenen zijn lange tijd de symbolen van welvaart en vooruitgang geweest, de opkomende industrie in de 19e eeuw presenteerden zich in afbeeldingen vaak met een skyline met veel schoorstenen, zo ook bij de Ulftse ijzergieterijen. Meer dan 9 fabrieksschoorstenen van de "Olde" en "Ni'je" Hut vormden tot in de 60-er jaren de markante bakens van de Oude IJsselstreek. Veel inwoners hadden dan ook al heimwee wanneer ze de "Huttepiepen" niet meer konden zien.